Daar gaan ze

De scholen zijn weer begonnen. Iedereen weer in het vaste ritme.
Want tja, dat is toch het beste voor kinderen…
Óf hebben wij als ouders /opvoeders daar nét zó veel behoefte aan?

Dat heerlijke moment waarop de zomervakantie wordt ingeluid. De tijd die voor je ligt waarin nog veel dingen ‘open’ staan om ingevuld te worden. Loskomen van alles wat moet naar leven met de dag en invullen naar eigen wens! Lekker gewoon even van en met elkaar genieten. Dát! Zoals het leven hoort te zijn! Daarvoor is de zomervakantie wat mij betreft bedoeld. Investeren in de verbinding met elkaar, familytime.
Tijdens het begin van zo’n heerlijke periode van ‘niets hoeven’ denk ik altijd, was het altijd maar zo! Ik probeer altijd zo bewust mogelijk te genieten van gezellig en lekker met elkaar eten, doen waar je zin in hebt, vrijheid blijheid. Ieder jaar verbaas ik me opnieuw hoe snel de tijd gaat, want voor je het weet is het weer voorbij en zitten we weer met elkaar in de waan van de dag, worden we geleefd en racen we met z’n allen weer van hot naar her en langs elkaar heen. Eet je als gezin op één avond in drie etappes en is er door de week misschien met een beetje geluk één avond over dat je met elkaar samen aan tafel kan eten. Waarvoor doen we dat toch?
Tegelijkertijd geeft die structuur, daar waar alles gepland staat ook weer rust. Ik merk aan mezelf ook dat ik het fijn vindt, iedereen hier weer thuis in het gareel. Alleen de hoeveelheid, de snelheid van het hele leven van tegenwoordig? Dat zou écht een versnelling lager mogen. Misschien moeten we die twee uitersten ‘van alles naar niks’ gewoon niet zo met elkaar willen. Wanneer we allemaal gewoon een paar versnellinkjes lager inzetten, dan heb je die zomervakantie misschien wel helemaal niet zo hard meer nodig! Maar de hele maatschappij staat in die hoge versnelling.
Hoe kunnen we er met elkaar nu toch eens voor zorgen dat dit verandert? Misschien gewoon beginnen bij jezelf en bij de kinderen. Hoe zorg jij er als ouder binnen het gezin voor dat er momenten van rust zijn? Momenten waarin je elkaar écht kan zien en horen? Gelukkig zie ik om mij heen héél langzaam kleine veranderingen ontstaan bij steeds meer mensen. Het leven is geen ‘Ren je Rot-show’. Steeds meer mensen gaan inzien dat het op deze manier niet oké is. Ook in het onderwijs zie ik dat terug. Steeds meer scholen investeren in de ‘Gouden Weken’. Een periode die staat voor ‘de tijd nemen voor elkaar’, elkaar leren kennen, investeren in de verbinding met elkaar. En daar horen ook de ouder-kindgesprekken bij. Zó waardevol, zowel voor de kinderen, de ouders als de leerkrachten. Kinderen weten vaak heel goed wat zij nodig hebben. Jij als ouder kent jouw kind het beste. Aan leerkrachten de taak om heel goed te luisteren, het kind en de ouder écht te zien en horen. Aan ons ouders de taak om goed stil te staan bij wat jouw kind nodig heeft en de leerkrachten het vertrouwen te geven om even tijdelijk ‘ons goud’ uit handen te geven. Samen weet je zo veel meer en dat kan de ontwikkeling van jouw kind alleen maar ten goede komen. Dan kan het schooljaar pas écht goed beginnen!
Terug in het gareel, structuur en een vast ritme. Ik denk dat ieder mens hierbij gebaat is, maar wél op zó’n manier dat er tijd en ruimte blijft voor de verbinding met elkaar om elkaar écht te horen en te blijven zien.